Я не начышчу медалі.
Яны мне тым ужо святыя,
што дым няроднае зямлі
уеўся ў іх бакі крутыя.
Я іх дастаў,
каб прыгадаць
тых дзён падзеі і надзеі.
Я з імі сам –
ні ўзяць ні даць –
на сорак год памаладзею.
Завалачэцца дымам даль,
шалёны вецер зноў завые
у мачтах…
Першы мо
Памяці Героя Савецкага Саюза
старшыны 1-й стацці
Мікалая Галубкова
Я з вышыні гадоў,
нібы з гары,
гляджу ў далечыню свайго юнацтва.
І хвалі жаўтаводай Сунгары
мне ўсё часцей і мрояцца і сняцца.
Вінюся я тады перад сабой,
што ваблюся на дро
Была вайна.
Не даўна – ўчора.
Я гэта ведаю не з кніг.
Для тых,
хто зведаў тое гора,
і паўстагоддзя –
толькі міг.
Нашто парады і даклады?
Не трэба больш былой ілжы.
Клады прывесці б нам да ладу,
паставіць свечкі пад крыжы.
Бо варты вечнае пашаны
той, хто ў пякельны час ліхі
вайною быў укрыжаваны
за на