Апошні світанак у небе згарае,
Ляжыць з пуляй ў сэрцы юнак.
Яго жыццё ўжо дагарае
І каб Бог даў яму толькі знак,
Што прыйдзе до роднае вёскавай хаты,
У хату ён зойдзе, як зноў.
А там са слязьмі чакаць будзе маці
І скажыць:"Вярнуўся, сыночак, герой!"
Але яго зорка ўжо дагарае
І яго чакае цемры турма
Толькі памяць аб ім будзе жывая,
Але ўзор засцілае цьма.
Нарадзіўся тый хлопчык на Днепры, як я,