Імчыцца песня па шляхах
Пра славу казака —
Яму даручаны быў сцяг
Гвардзейскага палка.
Пад сцягам, хілячы чало,
Стаяў казацкі строй,
Як быццам полымя плыло
Над кожнай галавой.
Пад сцягам тым на бой, на смерць
Байцы ішлі не раз,
На сцягу тым — прысяга, чэсць
I мацеры наказ.
На сцягу тым палала кроў,
Блішчалі росы слёз,
Гвардзеец горда ў дні баёў
Яго на захад нёс.
На свеце ўсякае бывае...
Бывае, снег кружляе ў маі,
Бывае, дождж пральецца ў лютым
I на рачулцы, лёдам скутай,
Ручэй імклівы ажывае.
На свеце ўсякае бывае...
Крыкун пужліва адступае,
А ціхі раптам і пануры
Закрые целам амбразуру
I ў бронзе ўзвысіцца над краем.
Калышуцца Прыпяці хвалі,
Цалуюць пясок залацісты,
Плывуць у зялёныя далі
Ля ног у байца-сувязіста.
З узнятай наперад рукою
Ён стаў на гранітныя пліты,
Застыў над шырокай ракою,
З бліскучае бронзы адліты.
І ў дзень і вячэрняй парою
З паста баявога не сходзіць.
…Пра подзвіг высокі героя
Паданне жыве у народзе:
Хацелі на беразе гэтым
Фашысты схапіць сувязіста,
Злосна сказаў: «Уставай, пяхота!
Мы не на пляжы, а на вайне».
І лёг на змяіныя скруткі дроту.
І дзвесце салдацкіх запыленых ботаў
Прайшлі па яго спіне.
Не ён, а другія ішлі ў атаку,
Гранаты кідалі ў бліндажы,
Калолі фрыцаў, палілі танкі
І сцяг перамогі ўзнімалі ранкам
На заваёваным рубяжы.
А ён свае косці з іржавых калючак
Сваімі рукамі без стогну аддзёр,