Гучыць ці ганарова слова чалавек,
Учыняючы самазнішчэнні з веку ў век?
Воўк ніколі воўка не задзера,
А кат з жывога шкуру здзера.
Па інтелекту стаім на п’едэстале,
Ці не адтуль вар’ят са зброі па галовах пале?
Крыжы Хрыста не грэюць грудзі,
Шосты запавет зтапталі ў хлудзе,
Ад першага так лёгка адцураліся
Магнату-дзьяблу шчыра пакланяліся.
Узлятае дом шматпавярховы,
Галоўная » Таццяна Станюш
Таццяна Станюш
самазнішчэнне
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.1295439524124
Галасоў: 1513. Сярэдняя: 4.13
4.3951219512195
Галасоў: 615. Сярэдняя: 4.40
4.2045088566828
Галасоў: 621. Сярэдняя: 4.20
4.1550888529887
Галасоў: 619. Сярэдняя: 4.16
4.0434782608696
Галасоў: 460. Сярэдняя: 4.04
4.4126984126984
Галасоў: 315. Сярэдняя: 4.41
4.2861952861953
Галасоў: 297. Сярэдняя: 4.29
4.160409556314
Галасоў: 293. Сярэдняя: 4.16
3.9455782312925
Галасоў: 294. Сярэдняя: 3.95
4.6599190283401
Галасоў: 247. Сярэдняя: 4.66
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь
Што шукалi?
-