Гучыць ці ганарова слова чалавек,
Учыняючы самазнішчэнні з веку ў век?
Воўк ніколі воўка не задзера,
А кат з жывога шкуру здзера.
Па інтелекту стаім на п’едэстале,
Ці не адтуль вар’ят са зброі па галовах пале?
Крыжы Хрыста не грэюць грудзі,
Шосты запавет зтапталі ў хлудзе,
Ад першага так лёгка адцураліся
Магнату-дзьяблу шчыра пакланяліся.
Узлятае дом шматпавярховы,
Галоўная » Таццяна Станюш
Таццяна Станюш
самазнішчэнне
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.1385767790262
Галасоў: 1335. Сярэдняя: 4.14
4.2224080267559
Галасоў: 598. Сярэдняя: 4.22
4.1465517241379
Галасоў: 580. Сярэдняя: 4.15
4.4014732965009
Галасоў: 543. Сярэдняя: 4.40
4.0477326968974
Галасоў: 419. Сярэдняя: 4.05
4.4354838709677
Галасоў: 310. Сярэдняя: 4.44
4.3251748251748
Галасоў: 286. Сярэдняя: 4.33
4.1607142857143
Галасоў: 280. Сярэдняя: 4.16
3.9347079037801
Галасоў: 291. Сярэдняя: 3.93
4.6734693877551
Галасоў: 245. Сярэдняя: 4.67
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь
Што шукалi?
-