Гучыць ці ганарова слова чалавек,
Учыняючы самазнішчэнні з веку ў век?
Воўк ніколі воўка не задзера,
А кат з жывога шкуру здзера.
Па інтелекту стаім на п’едэстале,
Ці не адтуль вар’ят са зброі па галовах пале?
Крыжы Хрыста не грэюць грудзі,
Шосты запавет зтапталі ў хлудзе,
Ад першага так лёгка адцураліся
Магнату-дзьяблу шчыра пакланяліся.
Узлятае дом шматпавярховы,
Галоўная » Таццяна Станюш
Таццяна Станюш
самазнішчэнне
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.322864321608
Галасоў: 796. Сярэдняя: 4.32
4.4489795918367
Галасоў: 441. Сярэдняя: 4.45
4.2278761061947
Галасоў: 452. Сярэдняя: 4.23
4.3505882352941
Галасоў: 425. Сярэдняя: 4.35
4.1291512915129
Галасоў: 271. Сярэдняя: 4.13
4.4814814814815
Галасоў: 243. Сярэдняя: 4.48
4.7155555555556
Галасоў: 225. Сярэдняя: 4.72
4.3691588785047
Галасоў: 214. Сярэдняя: 4.37
4.344262295082
Галасоў: 183. Сярэдняя: 4.34
4.1481481481482
Галасоў: 189. Сярэдняя: 4.15
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь
Што шукалi?
-