Гучыць ці ганарова слова чалавек,
Учыняючы самазнішчэнні з веку ў век?
Воўк ніколі воўка не задзера,
А кат з жывога шкуру здзера.
Па інтелекту стаім на п’едэстале,
Ці не адтуль вар’ят са зброі па галовах пале?
Крыжы Хрыста не грэюць грудзі,
Шосты запавет зтапталі ў хлудзе,
Ад першага так лёгка адцураліся
Магнату-дзьяблу шчыра пакланяліся.
Узлятае дом шматпавярховы,
Галоўная » Таццяна Станюш
Таццяна Станюш
самазнішчэнне
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.0995106035889
Галасоў: 1839. Сярэдняя: 4.10
4.3884057971014
Галасоў: 690. Сярэдняя: 4.39
4.1870503597122
Галасоў: 695. Сярэдняя: 4.19
4.1324599708879
Галасоў: 687. Сярэдняя: 4.13
3.9819494584838
Галасоў: 554. Сярэдняя: 3.98
4.4094955489614
Галасоў: 337. Сярэдняя: 4.41
4.2735849056604
Галасоў: 318. Сярэдняя: 4.27
4.167701863354
Галасоў: 322. Сярэдняя: 4.17
3.9299363057325
Галасоў: 314. Сярэдняя: 3.93
4.6461538461538
Галасоў: 260. Сярэдняя: 4.65
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь