Гучыць ці ганарова слова чалавек,
Учыняючы самазнішчэнні з веку ў век?
Воўк ніколі воўка не задзера,
А кат з жывога шкуру здзера.
Па інтелекту стаім на п’едэстале,
Ці не адтуль вар’ят са зброі па галовах пале?
Крыжы Хрыста не грэюць грудзі,
Шосты запавет зтапталі ў хлудзе,
Ад першага так лёгка адцураліся
Магнату-дзьяблу шчыра пакланяліся.
Узлятае дом шматпавярховы,
Галоўная » Таццяна Станюш
Таццяна Станюш
самазнішчэнне
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.1280940594059
Галасоў: 1616. Сярэдняя: 4.13
4.3990536277603
Галасоў: 634. Сярэдняя: 4.40
4.1953846153846
Галасоў: 650. Сярэдняя: 4.20
4.1522762951334
Галасоў: 637. Сярэдняя: 4.15
4.0223577235772
Галасоў: 492. Сярэдняя: 4.02
4.417445482866
Галасоў: 321. Сярэдняя: 4.42
4.2781456953642
Галасоў: 302. Сярэдняя: 4.28
4.1606557377049
Галасоў: 305. Сярэдняя: 4.16
4.6692913385827
Галасоў: 254. Сярэдняя: 4.67
3.943143812709
Галасоў: 299. Сярэдняя: 3.94
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь
Што шукалi?
-