Вершы пра вайну

Шэсьць гадоў гром грамыхаў.
Шэсьць гадоў сьмярдзела сьмерцю.
Шэсьць гадоў хтось пратрываў,
Хтосьці трапіў ў чэргу першу.

Шэсьць гадоў чакала маці,
Шэсьць гадоў яшчэ пасьля.
Потым не змагла чакаці,
Бо зжыла яе туга.

Тлеюць тэчкі у архівах.
Кажуць стрэлкі лечаць боль.
Гоняць кветкі на магілах
Шэсьць гадоў у небыцьцё.

Сонцам пяшчотным угрэты,
Атулены кволай травой.
Ён той хто ў полымі веры
Ды з гонарам ў сэрцы,
Адважна ён крочыў у бой.

Кроў абрасіла зямлю
За родную маці-краіну.
Зорка сьвяціла яму
Ды быццам як цуд.
Перамогу ў ёй бачыў вяліку.

Ён той апошні жаўнер,
Апошняе зернетка дрэва.
Хіляць анёлы асьвер ¬-
Апошні манэўр,
Пазбавіць каб тленнае цела.

Штосьці яшчэ існуе
Пакуль сэрца моцнае прагне.