Над Дзвіной бессмяротнасці помнік стаіць,
Ён насыпан людскімі рукамі.
Ля падножжа агонь вечнай славы гарыць
І не згасне агонь той вякамі.
Палачане курган той узводзіць ішлі
З кожнай вуліцы, з кожнага дома
І прыносілі жмені свяшчэннай зямлі
З невядомых магіл і вядомых.
Не забыць, як бабулька прынесла зямлі
У хусціны з-пад самага Мінска.
І былыя байцы, што вайну ўсю прайшлі,
Трэба мужнымі быць у жыцці,
Памятаць кожны дзень і гадзіну:
Жыць на свеце – не поле прайсці,
Мы ў адказе за мір, за Радзіму.
Нашы продкі, бацькі і дзяды,
Родны край бераглі, шанавалі,
Білі ворагаў лютых заўжды
І за волю жыццё аддавалі.
І сягоння, у ліпеньскі дзень,
У цудоўнейшы дзень вызвалення,
Гэта мужнасць, як сонца прамень
Асвятляе шляхі пакаленняў.
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь