Яшчэ планета не астыла,
Яшчэ агнём бурліць нутро,
У ліхаманцы рвуцца жылы
Вякамі скручаных вятроў.
Яшчэ пад намі узрываецца
Закутай цішыні
пухір:
Як зубы,
горы праразаюцца,
I лава спапяляе жвір...
Яшчэ б люляць зямлю ў пялёнках
Людскіх турбот, людскіх надзей...
А хтось гвалтоўна і шалёна
Ёй бомбу на плячо кладзе.
Трымай!
Трымай, хоць цела млее,
Нясі, пакуль бікфордаў шнур —
Цяжкая памяць —
не датлее —
I выбухнуць мільёны бур!..
I ўсё змяшаецца імгненна
У першародную жуду...
I я —
апошняе калена
Людскога племя —
не прыйду,
Каб зноў цябе красой аздобіць,
З табой смяяцца, плакаць, жыць...
...Зямля мая!
А можа, хопіць
Ісці да вогненнай мяжы?..
Бушуй сабе
гарачым чэравам,
З глыбінь вяршыні узнімай!
Ды помні пра дарогу
з чэрвеня
У светлы той
і горкі май.
Яшчэ планета не астыла...
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.1280940594059
Галасоў: 1616. Сярэдняя: 4.13
4.3990536277603
Галасоў: 634. Сярэдняя: 4.40
4.1953846153846
Галасоў: 650. Сярэдняя: 4.20
4.1522762951334
Галасоў: 637. Сярэдняя: 4.15
4.0223577235772
Галасоў: 492. Сярэдняя: 4.02
4.417445482866
Галасоў: 321. Сярэдняя: 4.42
4.2781456953642
Галасоў: 302. Сярэдняя: 4.28
4.1606557377049
Галасоў: 305. Сярэдняя: 4.16
4.6692913385827
Галасоў: 254. Сярэдняя: 4.67
3.943143812709
Галасоў: 299. Сярэдняя: 3.94
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь